مقایسه اثر آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا (dunaliella salina ) بر میزان کاروتنوئید پوست، پراکسیداسیون لیپید ها و رنگ ماهی سورم (heros serverus)

زمینـه مطالعه: محققین از دیرباز به دنبال جایگزین های مناسبی برای رنگ دانه های صناعی مانند آستاگزانتین بوده اند. هدف: لذا در این تحقیق اثر تجویز خوراکی آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا بر میزان بتاکاروتن پوست، رنگ پوست و باله ها و میزان پراکسیداسیون لیپید های عضله ماهی سورم (h.serverus) مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: به این منظور تعداد 135 قطعه ماهی با وزن ( g 5/0± 27) به 3 تیمار در 3 تکرار تقسیم شدند: تیمار اول با غذای معمولی ( 1)g و دو تیمار دیگر به ترتیب با mg/kg 200 جلبک دونالیلا )2(g و mg/kg 200  آستاگزانتین )3(g تغذیه شدند. بعد از 6 هفته تغذیه از ماهی های هر تیمار عکس دیجیتال، نمونه پوست و عضله تهیه گردید. میزان بتاکاروتن پوست و (مالون ­ دی ­ آلدئید) mda عضله و نیز شاخص های رنگ hue, b*,a*,l*( و )chroma بین تیمارها مقایسه گردیدند. نتایج: میزان بتاکاروتن در تیمار های  3g و 2g نسبت به 1g افزایش معنی داری را نشان داد (05/0.)p< میزان پراکسیداسیون لیپیدی در تیمار 2g و 3g کاهش معنی داری نسبت به تمیار شاهد نشان داد (05/0)p در ناحیه باله ها شاخص های a* و hue در تیمار های 2g و 3g به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری نسبت به تیمار 1g داشتند (05/0.)p< شاخص b* در تیمار های 2g و 3g کاهش معنی داری نسبت به تیمار 1g را نشان داد (05/0.)p< شاخص chroma در تیمار 3g افزایش معنی داری نسبت به دو تیمار دیگر نشان داد (05/0.)p< شاخص l* در بین تیمار ها تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0)p> .  نتیجه گیری نهایی: طبق نتایج اگر چه تأثیر آستاگزانتین بر میزان بتاکاروتن و رنگ پوست بیشتر از جلبک دونالیلا می باشد ، ولی با توجه به قیمت مناسب تر، در دسترس بودن و امکان تولید وسیع، از این جلبک می توان به عنوان یک جایگزین مناسب برای آستاگزانتین استفاده نمود.